dışarıdaki kirli dünya

Bunca kirlenmiş ruh varken ben nasıl kirlenmeden yaşamımı sürdüreceğim?

Gülüşlerimiz kirli, dokunuşlarımız, sözlerimiz, bakışlarımız, kazançlarımız... sanki attığımız her adım kirli. Yalnız hissediyorum yapayalnız. Mutsuzum belki de. Bu nedenle dışardaki hayatla geçinebilmem için rol yapmaktan başka seçeneğim kalmıyor.

Anlamsız geliyor bana dışarıdaki yaşam ya da yaşamak için tüm değerlerim yıkılmış. Oysa ben de isterdim beni hayata bağlayan zevklerim olsun. Birilerinin ulaşamadığı kariyere ulaşıp da bunu yarım bırakışıma, kendimi ifade etmemi sağlayan müzikten bu denli ayrı kalışıma, onca yıldır kariyer peşinde bir ülkeden diğerine giderken dağılmış arkadaşlıklarıma bakınca yarım kalmışlığımın farkına varıyor ve ruhumun acıyla inleyen feryadını duyuyorum. Keşke bu kadarla bitse canım çok yanıyor. Sanki her şeyimi yok etmiş ve kendimi bitirmiş gibi hissediyorum.

İnsanlara güvenen yanım lavlara karışan maddeler gibi günden güne eriyor, Bu yok oluştan korkmaya başladım. Çünkü çok anlamsız. Bir zamanlar insanlara sevgiyle bakarken şimdi insanların olmadığı ıssız bir yerde ağaçlar ve hayvanlarla yaşamak istiyorum.

Bu dünyada hiçbir şey beni heyecanlandırmıyor artık. En sevdiklerimin ihanetleriyle sarsılmış biri olarak çok mücadeleler verdim. Yapmak istediklerimi erteleyip sevdiklerimi mutlu etmek istedim. Şimdi ne oldu? Bir zamanlar yapmak istediğim şeyler artık yok. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Çünkü kendi kararlarıma göre değil sevdiklerimin isteklerine göre hareket ettim. Bugün onlar kazançlı ben ise kaybeden tarafım.